op reis deel 2

Na een lange nachtelijke busrit naar Lago Agrio en heel veel wachten in een plaatselijk hotel (er waren wat problemen met het agentschap), waren we helemaal klaar voor onze junglevierdaagse. We reden met een jeep naar de ingang van het Cuyabeno-reservaat, waar de rest van de groep op ons zat te wachten. Dan volgde er een tocht met de motorkano over de rio Cuyabeno naar onze lodge diep in de jungle. Met dit tochtje waren we al helemaal ondersteboven van de schoonheid van de jungle, en we hadden zelfs al een aapje kunnen spotten. Maar aapjes spotten zou geen probleem worden, want in onze lodge zat namelijk een tam aapje, Pancha genaamd. Het werd onze beste speelkameraad (tenzij als hij weer eens hardnekkig in onze haren bleef zitten en daar eens een sporadisch kakje deed).

pancha

De lodge zelf zag er heel idyllisch uit met gezellige hutjes met strooien dakjes (in de nacht waren die hutjes iets minder idyllisch want dan werden ze een aantrekpool voor vieze beesten, zoals kakkerlakken en tarantula’s).

onze jungle-hutjes

tarantula

George of the jungle was onze plaatselijke gids, en wij waren zijn 3 janes (ook in de jungle zijn ze hot and passionate). Nadat we helemaal geïnstalleerd waren in de lodge, nam ons groepje wederom plaats in de motorkano (ons groepje bestond uit: 2 goedlachse Zwitserse vriendinnen, een Oostenrijks koppel waarvan het meisje heel tof en lief was maar de man een beetje een ‘loner’ was, een Engels gezin, een Duits meisje, het Australische yogameisje Ally, en een Italiaans koppel dat jammer genoeg geen Engels sprak). Een multiculturele groep dus, maar er kwam tot onze grote spijt veel Duits aan te pas. Met die bende waren we dus op schok in de motorkano om een prachtige zonsondergang te zien in een meer in de buurt. Echt adembenemend. Zeker in combi/o met een verfrissende duik in het junglewater, waar ook wel eens piranha’s durven zwemmen (de niñas kennen geen angst!). Op de terugweg hebben we zelfs nog een paar slangen en een kaaiman van heel dichtbij gezien.

zonsondergang

kaaiman

Na een onverwacht goede nacht onder onze muskietennetjes, moesten we vroeg uit de veren voor een beetje bird-watching. Ons allerliefste aapje was ook van de partij en kwam onze Geena eigenhandig wekken door op haar hoofd te gaan zitten. ’T Is een zotje, die Pancha. Na een ritje vol mooie vogels, kregen we een lekker en stevig ontbijt en daarna gingen we op pad met onze rubberboots voor een wandeling door het Amazonewoud. George of the jungle zorgde voor interessante uitleg, en kon het niet laten om af en toe aan een liaan te slingeren (hiervoor konden de ‘Janes’ niet onderdoen, wij deden natuurlijk moedig mee). Na deze jungletocht, waarbij we soms tot onze knieën in de modder zaten en we een slangetje van dichtbij hebben gezien, was het tijd om wat te chillen in de hangmatten van de lodge, en natuurlijk wat te spelen met onze vriendin Pancha.
Die avond laadden we onze vishengels en stukjes vlees in de kano want we gingen piranha’s vissen.Tot onze grote blijdschap was onze groep nu uitgebreid met een Amerikaans koppel, dat heel sociaal was en ook wel een beetje komisch. Jammer genoeg wilden de piranha’s niet bijten, ze aten het vlees wel op maar ze waren slim genoeg om niet aan het haakje te blijven hangen. Na nog een duikje en een zonsondergangetje keerden we lodgewaarts.
De volgende dag gingen we een plaatselijk dorpje bezoeken, waar een vrouw ons toonde hoe je maniok-(of yuca)brood kan maken.

grappige amerikanen met anaconda rond de arm

Daarna zetten we koers naar de sjamaan. Dat was een beetje raar, want het leek wel of die man zijn klederdracht speciaal voor ons had aangedaan. Maar hij vervult wel nog steeds de functie van sjamaan en heeft ons geneeskrachtige planten getoond en een ritueel voorgedaan bij de Oostenrijkse Marlies.

sjamaan

Ondertussen waren we allemaal lichtjes aan het wegsmelten van de hitte, waarop onze Amerikaanse vriendin wel een oplossing wist, ze sprong gewoon met kleren en al in de rivier.
Op de terugweg maakten we kennis met een hevige regenbui (die durven wel eens opdagen in het regenwoud), maar gelukkig was het maar van korte duur. Na een beetje dutten in de hangmatten was het tijd voor het avondeten en daarna voor cuba libre op kosten van onze vriend Mel, de Amerikaan.
De volgende dag was helaas het einde van ons jungle-avontuur. Maar de niñas zouden geen dagtrippers van het eerste uur zijn als ze niet vroeg zouden opstaan voor nog wat ‘bird-watching’, en de niñas hadden geluk want ze zagen niet enkel birds maar ook een luiaard. Na het ontbijt moesten we dan echt weg uit de prachtige jungle. We namen afscheid van onze allerliefste Pancha en van George of the jungle (maar geen nood, hij heeft beloofd nog naar België te komen om met Tina Turner te trouwen). Op de terugtocht hadden de niñas weer geluk want we zagen nog een 4-tal aapjes spelen in de bomen.

wilde apen in de takken van de bomen

Daarna volgde nog een lange rit naar Lago Agrio en daarna naar Quito.