We zijn hier nu een maand en de weken lijken altijd maar sneller te gaan.
Vorige week maandag hebben we het, naar wekelijkse gewoonte, kalmpjes gehouden en hebben we onze mails en blog bijgewerkt.
's Avonds zijn we dan gaan "observeren" op de cerro Santa Ana. Dat observeren bestond vooral uit onszelf is verwennen en een heerlijke (dure) pasta gaan eten bij een Italiaan.
Omdat de studenten die ons helpen deze week examens hadden, besloten we de week door te brengen met alle info die we al verzameld hadden door te nemen.
Om de taxi-kosten te besparen hebben we dat gewoon thuis gedaan.
Wat een goeie beslissing!
Elke dag kregen we zowel 's middags als 's avonds een heerlijke, warme maaltijd van de meid voorgeschoteld.
Dinsdag hadden we een afspraak met de vrouw van Felipe Huerta, maar toen we op de municipality aankwamen, bleek die helemaal geen tijd voor ons te hebben.
Onze goede vriend Felipe had uiteraard wel weer de tijd om ons bezig te houden en om een ijsje met ons te gaan eten. Het ijsje was heerlijk, dus dat maakte het weer wat makkelijker om de lastige stiltes en de pijnlijke avances draaglijk te maken.
Woensdagavond gingen we Ecuadoriaans leren koken met Maria. De avond ervoor had ze ons zeker duizend recepten laten zien en als wij enthousiast mmmmm zeiden, zei ze altijd iets als: dat heb ik al is gemaakt.
Uiteindelijk kregen we een heel typisch gerechtje: Menestra met rijst.
Donderdag hebben wij dan voor onze familie gekookt.
Een heerlijk feestmaal: pannenkoeken, brownies (of negritos zoals ze dat hier noemen), met ijs, chocolade-saus en fruit.
Deftige chocolade kunnen we hier niet vinden in de supermarkt, dus het slagen van onze negritos is enkel en alleen te danken aan Leen, die ons vorige week super blij maakte door ons een postpakketje te sturen met Belgische chocolade. Danku Leen!!!
We dachten eerst dat ze het niet heel lekker vonden, maar er werd toch veel gegeten en toen we de volgende dag de overgebleven brownies wilden opeten, waren er heel wat verdwenen.
negritos en pannekoeken...ñamñamñam
Donderdag avond zijn we dan eindelijk voor het eerst uitgegaan.
De zoon van Ana Solano (de professor in roos-rood met veel bloot) nam ons mee met wat vrienden.
Eerst gingen we naar een café. Daar lieten ze de ene kan bier na de andere kan komen en zeiden ze ons dat dat voor ons toch water was...
De muziek stond er nogal luid en de jongens begonnen duidelijk te maken dat er gedanst moest worden.
We hebben nog geprobeerd om duidelijk te maken dat wij in Belgïe niet per 2 dansen en dat wij liever in een kringetje op andere muziek dansen, maar het was onbegonnen werk.
Uiteindelijk hebben we dan maar meegedaan.
In het begin was dat heel grappig. Tine en ik hadden allebei een partner die kleiner was, wat op zich al een grappig zicht is. Die 2 jongens vonden het dan ook leuk om zich op welbepaalde momenten om de draaien, door de knieën te gaan en wat met hun gat te shaken.
Wij wisten niet goed wat er op zo'n momenten van ons verwacht werd, dus hebben dan maar gekozen om er is goed mee te lachen :)
Toen ik Daniel vroeg waarom ze hier altijd met 2 dansen, zei hij me dat dat kwam omdat ze hier "hot and passionate" waren en om dit kracht bij te zetten, pakte hij me wat steviger vast. En we moeten toegeven, de mannen hier lijken echt maar met één ding bezig te zijn...
Rond 3u zijn we naar een club gegaan, waar vele oude mannen waren en creepy kerels.
Daar hebben we even in een kringetje gedanst op muziek die we kenden, maar de jongens vonden dat niet tof en begrepen het conceptje niet.
Toen ze bleven aandringen werden we het wat beu en uiteindelijk zijn we dan maar naar huis gegaan.
Vrijdagavond hadden we dan het interview met de vrouw van Felipe en daarna heeft Maria heerlijke empanadas voor ons gemaakt.
Daarna zijn we maar gaan slapen, want onze wekker stond om 2.45 om naar Baños te vertrekken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten