Isla de la Plata

Hola,
We zijn net terug van een paradijselijk weekendje.
Zaterdagochtend om 5u opgestaan om de bus te pakken naar Puerto Lopez. Zo'n bus is al een avontuur op zich. We vertrokken vanuit een grote busterminal in Guayaquil en hadden zelfs genummerde plaatsen. De bus zelf was nogal krap en lawaaierig, maar we vonden het nog OK.
2 km verder stopten we opeens en stapten er nog minstens 20 mensen op de volle bus. Zij kwamen dan in het (smalle) gangpad staan en leunen tegen de stoelen of zelfs zitten op de armleuningen.
Toen er op een volgende stop dan ook nog een man instapte die het nodig vond heel de tijd te zingen, als je het al zingen kon noemen, kwam er van slapen helemaal niks meer.
Behalve voor Tine, die de plaatselijke touristil genomen had en 4u platgedrogeerd was.

puerto lopez

Aangekomen in Puerto Lopez werden we langs alle kanten aangeklampt voor tripjes naar Isla de la Plata. We zijn dan eerst naar ons hotel gewandeld. Dat was een enorme meevaller. Supergezellige hutjes met hangmatten en veel planten.

ons hotelletje

Daarna zijn we naar een soort reisbureautje gegaan en kregen we uitleg over wat er allemaal te doen was.
We besloten om de rest van de zaterdag te wandelen in het nationale park Machalilla en dan zondag de trip naar Isla de la Plata te maken, waarvoor we eigenlijk naar daar gegaan waren.

De weg naar het nationale park hebben we dan afgelegd in een motortaxi.

Onze chauffeur vond het extra grappig om in zoveel mogelijk kuilen in de weg te rijden en dan naar ons te kijken en zijn duim omhoog te steken.



In het park konden we dan een wandeling langsheen het strand maken. Het was een beetje bewolkt, dus zwemmen zat er niet echt in, maar het uitzicht was toch nog de moeite.
De wandelweg ging opeens een stukje door wat rotsen aan de oceaan.

wandelen in het nationaal park

We begonnen voorzichtig te wandelen en telkens de golven wegwaren, snel verder naar een volgende golf.
Opeens was ik een beetje te laat voor de golf en Tine begon mij heel hard uitgelachen, tot we Sofie hoorden roepen: "Ik ben helemaal nat." En dat nadat ze eerst had gedacht haar teva's uit te doen, zodat ze niet nat zouden worden. Nu stond ze daar met nat haar.

Terug aangekomen in Puerto Lopez hebben we daar wat rondegelopen in het dorpje en ons dan laten verleiden door één van de vele strandbarretjes, met cocktails en hangmatten.
Aan de Grote oceaan een dutje doen in een hangmat met een mojito in de hand...
We hadden het slechter kunnen treffen.





Dan kregen we honger en besloten we te gaan eten in het ene restaurant dat echt op het strand gelegen was. Gedreven door honger en goesting hadden we de kaart niet heel deftig bekeken en niet beseft dat we een nogal chic restaurant binnen gegaan waren.

We bestelden vis voor 5 dollar, wat veel is voor een avondmaal hier, en dan bleek er zelfs geen zetmeelcomponent bij te zitten, terwijl we normaal vaak fritten en rijst krijgen ofzo.
Dus wij een beetje zielig beginnen doen en beginnen klagen en toen kwam de baas van het restaurant en die heeft ons dan een stuk of 5 ker uitgelegd dat zijn restaurant meer biedt dan de andere restauranten waar je voor 2 dollar kan eten, maar je zit er in the dust and the dark.
Uiteindelijk heeft hij ons dan nog een schotel couscous gegeven en een bord versgebakken brood.
Dat brood was echt hemels. Eindelijk nog eens echt brood, in plaats van zoet sandwishbrood dat we hier altijd krijgen.
De vis zelf was uiteindelijk ook erg lekker.
We besloten de avond met nog een cocktail aan het kampvuur op strand.

Volgende dag vroeg uit de veren. We hadden geluk: een stralende zon!
Ons hotel was opeens 6 dollar per nacht en niet de 3 dollar die we begrepen hadden aan de telefoon en hadden voorzien in ons weekendbudget.
Daardoor hadden we nog ongeveer 8 dollar om de rest van de dag door te komen.
Al goed zat er in onze boottrip een lunch.
We hebben ontbeten op strand met toastjes en oreo-koekjes en daarna vertrokken we met de boot.

op onze speedboot met kotsende duitsertjes

Na ongeveer een uur varen begonnen we trager te varen: hier konden we walvissen zien.
De eerste walvissen zagen we redelijk snel, maar ze zaten nogal ver.
Dan mochten er 4 mensen op het dak, maar ondertussen zagen we een hele tijd geen walvissen meer. Net toen het aan ons was om op het dak van de boot te zitten, waren we vlakbij een groepje van 5 walvissen. Weer geluk voor ons dus.
Vanop het dak hebben we massas fotos en filmpjes kunnen maken van de walvissen, die op ongeveer 10m van onze boot zwommen!
Daarna legden we aan aan het eiland. Je kon kiezen tussen 2 wandelingen en tot onze verbazing koos iedereen voor de ene wandeling en wilden wij de anderen. We vreesden even dat we niet zo goed op de hoogte waren, maar achteraf bleek dat de andere groep 1 soort vogels had gezien en wij 4. En dat mét privé-gids. Nog meer geluk dus.
Na de wandeling kregen we een zalige lunch van stukken watermeloen en ananas en een broodje tonijn en dan konden we snorkelen.
Na het snorkelen zijn we dan terug naar Puerto Lopez gevaren: moe, maar supertevreden.
We hadden heel hoge verwachtingen over dit weekendje "Galápagos for the poor". Zoveel verwachtingen dat het eigenlijk enkel zou kunnen tegenvallen.
En in werkelijkheid was het gewoon nog beter dan we hadden durven hopen!


walvissen spotten


een walvisstaart


grote schildpadden spotten


the bluefooted boobie


de fregatvogel


gezellig in de boom


de piquero enmascado met kindje

De eerste bus naar Guayaquil vertrok om 4u smorgens, dus we hadden veel tijd en weinig geld te besteden.
Na lang alle opties te bekijken, hebben we uiteindelijk ergens onder een afdakje BBQ gegeten tussen de locals. Lekker en gezellig.

goedkope barbecue op een pleintje in puerto lopez

Daardoor hadden we nog geld over om op het strand een sapje te drinken en konden we dus wat aan het vuur gaan zitten.
Daar werden we dan tegen 1u weggejaagd, maar toen hoorden we nog muziek op straat en dan bleek er een soort dorpsfeest aan de gang te zijn.
Toen we wat van dichterbij gingen kijken, duurde het niet lang of er stonden een paar jongens (jongetjes) die vroegen of we wilden dansen. Ze zouden ons het wel leren.
Een grappig gezicht, waar we jammer genoeg geen foto van hebben.
Wij stonden daar met elk een rugzak en een danspartner van ongeveer een kop kleiner.
En misschien moeten we toegeven dat ons niveau van de merengue nog niet echt hoogstaand te noemen was.
Zo hebben we de tijd tot de bus vertrok wel op een leuke manier gevuld en zijn we dan vanmorgen in Guayaquil thuisgekomen rond halfnegen.
Dan hebben we gedoucht en ontbeten en de taxi naar de unief genomen.
En hier zitten we dan nu: moe, maar zo tevreden.
Als al onze tripjes zo gaan zijn, gaan we mooie tijden tegemoet...
Foto's van ons eerste tripje zullen we straks toevoegen.

Groetjes aan iedereen.

Sofie, Krissy Angela en Katrien
(Wonderwel vergist niemand hier zich ooit in Sofie haar naam. Met Tine en Katrien hebben ze meer moeite :) )

PS. Voor degene die geïntresseerd zijn in onze thesis: het gaat er goed mee. ;)