en nog maar eens een weekje voorbij

We zijn weer een weekje verder, dus tijd voor een kleine update.
Maandag was het weer wat suf, dat hoeven we eigenlijk al niet meer te melden.
Dinsdag hadden we eindelijk nog eens een interview op het programma, met Ramiro van de Fundacion Malecon 2000. Dat was matig nuttig, maar we zijn al blij als we een interview kunnen doen, want afspraken maken is hier niet eenvoudig. Die avond hebben we onze kookkunsten nog eens bovengehaald en hebben we onze familie weten te bekoren met de legendarische "pasta met prei en gehakt" van het Leuvense restaurant de "NotreDame". Het was niet helemaal zoals het moest, maar wij waren al heel blij dat we onze maagjes nog eens konden vullen met pasta.
De volgende dag hebben we hetzelfde gerechtje nog eens uit de kast gehaald voor onze twee studentjes, Cassandra en Yha Nhy en haar Amerikaanse nichtje Karina. Ook zij wisten het wel te smaken, en wij hebben weer even genoeg pasta gezien.
Die avond besloten we het uitgaansleven nog eens een kans te geven. Daniel en Andres hadden gezegd dat het woensdagavond overal electronic parties waren, en dus voor één keer geen salsa, merengue of cumbia. Helaas is electro hier toch ook niet hetzelfde als in ons Belgenlandje, het was zelfs echt een beetje saai.
Donderdag zijn we bewoners gaan interviewen op de Malecon del Salado. De mensen daar waren zo enthousiast en open. Iedereen wilde antwoorden, en vooral heel graag op de foto. We hadden er zelfs een nieuw vriendje bij, Camillo, een schattig jongetje dat ons heel de weg gezelschap heeft gehouden.

Patje en Camillo

Vrijdag was echt de productiefste dag van de week. We wisten Yha Nhy en Cassandra beiden te strikken voor interviews en daar hebben we dan ook van geprofiteerd. In sneltempo hebben we alle interviews in het urban centre afgerond en daarna was het rushen naar Douglas Dreher, dé man van de malecon, voor een interview met hem. Een sympathieke man en het nuttigste gesprek tot hiertoe. Onze dag kon niet meer stuk! En die avond stond er nog een beloning op ons te wachten: onze allerliefste Maria ging verse pan de yuca maken. We hebben er even honger voor moeten lijden (er moet veel gekneed worden aan zo'n pannetje), maar het was het wachten waard. Heerlijke kleine bolletjes van kaas en yuca, recht uit de oven, met een kop warme chocolademelk erbij. mmm...
Zaterdag hadden we gepland interviews te doen met Yha Nhy en Cassandra. We hadden op voorhand afgesproken dat we dit weekend daarvoor gingen vrijhouden, dus dat was in de sjakos dachten wij. Maar dat was buiten de Zuid-Amerikaanse mentaliteit gerekend. De dag zelf bellen ze alletwee af: ze kunnen eigenlijk toch niet, en morgen ook niet. Dat was toch echt wel een domper op de feestvreugde, want heel onze weekendplanning viel in het water.
Zaterdag hebben we nog geprobeerd nuttig op te vullen. We zijn onder andere naar een Jezusstandbeeld gewandeld op de top van een heuvel, waar we een immens uitzicht hadden over het nog immensere Guayaquil. We hebben ons ook uren zoet gehouden in de boekenwinkel van de mall, en we hebben lekker gezond gedaan met een heerlijk zelfgebrouwen slaatje, eindelijk hebben we nog eens groenten binnengekregen.
Zondag zijn we dan maar impulsief op weekend vertrokken. Eerst wilden we een spectaculair treinritje gaan doen, maar we bleken te laat te zijn, dus we moesten flexibel zijn en kozen voor een tripje naar Ingapirca en het nationaal park van Cajas, beiden in de buurt van Cuenca.
Ingapirca is de grootste incaruïne van Ecuador, wat dan eigenlijk vooral wil zeggen dat alle andere incaruïnes in Ecuador bijzonder klein moeten zijn.



Het was dus niet superspectaculair, maar we zijn wel blij dat we het gezien hebben. En vooral de rit van en naar ingapirca was de moeite. Daar hebben we het echte leven op het platteland gezien: de bus werd volgestouwd met mensen, overal waren bezige marktjes, kleurrijk geklede vrouwen droegen echt alles op hun rug,...



Fantastisch om te zien, maar het heeft onze ogen wel geopend: het leven is hier niet gemakkelijk. We besloten te overnachten in Cuenca om de volgende dag naar Cajas te gaan. Die avond hebben we Matthias en Sam opgezocht, dat zijn 2 burgies die hun thesis in Cuenca maken. Het werd een gezellig avondje ervaringen uitwisselen. Helaas eindigde de toffe avond in mineur, want ons geld werd gestolen vlak voor ons hotel. Maar we mogen blij zijn dat het enkel ons geld was, en voortaan zullen we wel meer op onze hoede zijn.
Na zo'n bewogen weekendje met toch een beetje pech, besloten we, flexibel als we zijn, vroeger naar Guayaquil terug te keren. We namen de bus van 11u op maandag, en dat was niet zo'n dom idee, want we werden beloond met prachtige uitzichten. Het was nog eens een bewijs van de enorme veelzijdigheid van dit land.